عبادی

تأملی عبادی در مورد زندگی و نمونه ای که توسط اریک لیدل، توسط مارتی وودز تعیین شده است

بنابراین، از آنجا که ابر شاهدان بسیار زیادی [که با ایمان به حقیقت وفای مطلق خدا گواهی داده اند] احاطه شده ایم و هر وزن غیرضروری و گناهی را که به آسانی و زیرکانه گرفتارمان می کند از تن بیرون می کنیم، با استقامت بدویم و پایداری فعال در مسابقه ای که پیش روی ما قرار گرفته است. عبرانیان 12:1

من می توانم به یاد بیاورم که در سن 24 سالگی برای اولین بار Chariots of Fire را تماشا کردم. مات و مبهوت در تئاتر نشستم. یادم نمی‌آید که تحت تأثیر چنین فیلمی قرار گرفته باشم. من تمام آنچه را که می توانستم درباره اریک لیدل بخوانم بخورم. من می خواستم مثل او باشم - هم آن زمان و هم اکنون.

100 سال بعد از حضور او در بازی های پاریس، المپیک به پاریس بازمی گردد. وقتی این را می نویسم، در پاریس هستم. پنج شنبه 11 است^هفتم ژوئیه - همان روزی که اریک لیدل، 100 سال پیش، مدال طلای فینال 400 متر را به دست آورد.

این مسابقه‌ای بود که وقتی می‌دانست نمی‌تواند 100 متر را بدود چون گرمای یکشنبه بود، وارد شد. او در مورد دویدن 400 متر گفت:200 متر اول را تا جایی که می توانستم می دویدم، سپس 200 متر دوم را به یاری خدا بیشتر می دویدم.'

یکی از روزنامه نگاران اریک را در طول آن مسابقه توصیف کرد:توسط برخی از قدرت های الهی رانده شده است.

اریک به عنوان یک قهرمان به اسکاتلند بازگشت، جمعیت زیادی برای استقبال از او به خانه آمدند و به افتخار او کلوپ های هواداران نوجوان تشکیل شد.

اما دعوت خدا به زندگی او قوی تر از هر حرفه ورزشی مشهور بود. او به این تمسخر پشت کرد تا در چین مبلغی شود. هنگامی که او سفر طولانی به چین را آغاز کرد، صدها خیرخواه برای وداع با او آمدند. او یک زندگی اطاعتی بود. او گفت، اطاعت از خواست خدا راز معرفت و بصیرت معنوی است. برای او اطاعت گران تمام شد. 

در سال 1941، دولت بریتانیا شهروندان خود را تشویق کرد که چین را ترک کنند، زیرا وضعیت به طور فزاینده ای خطرناک و غیرقابل پیش بینی بود.

اریک با همسر و فرزندانش خداحافظی کرد و آنها به کانادا بازگشتند. او به فراخوان خود برای وزارت چینی ها در چین اطاعت کرد. او علیرغم اینکه نتوانست برای پدر بچه هایش آنجا باشد پدر بسیاری شد.

دوست او در اردوگاه کار اجباری اریک را توصیف کرد.در واقع به ندرت پیش می‌آید که فردی این شانس را داشته باشد که با قدیس ملاقات کند، اما او به اندازه هر کسی که من تا به حال شناخته‌ام به آن نزدیک شده باشد.

به نظر می رسید هیچ کس حرف بدی در مورد او نداشته است. او خود را به افرادی که در کنارش کار می کرد، سپرد.

دو ماه قبل از آزادسازی اردوگاه بر اثر تومور مغزی درگذشت. در حالی که نفس های آخرش را می کشید، زمزمه کرد:این تسلیم کامل است. 

ارابه های آتش با هفت کلمه به پایان می رسد، وقتی اریک درگذشت، تمام اسکاتلند عزادار شد. مردم عظمت را دیده و تجربه کرده بودند.

در کلیسای اسکاتلندی در پاریس در 6^هفتمدر ژوئیه 2024، صد سال پس از آن روز، به مناسبت بزرگداشت مسابقه ای که لیدل هرگز دوید، پلاکی رونمایی شد که شامل این کلمات بود: یک افسانه. یک میراث. الهام. میراث و الهام او، انتخاب اصل او بر منافع شخصی، انتخاب یکشنبه ها بر کانون توجه بود. او به عنوان یک مرد برای دیگران زندگی کرد. زندگی اریک مرا از قبر راهنمایی می کند. می شنوم که او در کنار آن ها مرا تشویق می کند ابر بزرگ شاهدان

صد سال بعد، میلیون‌ها نفر درباره انتخابی که اریک انجام داد، صحبت می‌کنند و صدها هزار مؤمن را در سراسر جهان الهام می‌بخشند. مسابقات برنده یا باخت در کشش نهایی. اریک تا آخر وفادار بود. من آن را میخواهم. 

من هیچ فرمولی برای برنده شدن در مسابقه ندارم. هر کس به روش خودش یا به روش خودش می دود. و قدرت دیدن پایان مسابقه از کجا می آید؟ از درون. عیسی گفت: «اینک ملکوت خدا در درون شماست. اگر با تمام قلبتان واقعاً به دنبال من باشید، همیشه مرا خواهید یافت. اگر خود را متعهد به عشق مسیح می‌دانید، اینگونه است که یک مسابقه مستقیم را اجرا می‌کنید. اریک لیدل