भक्तिमय

एरिक लिडेल, मार्टी वूड्स यांनी मांडलेल्या जीवनावर आणि उदाहरणावर प्रतिबिंबित करणारा एक भक्तिभाव

म्हणून, आपल्याभोवती साक्षीदारांच्या इतक्या मोठ्या ढगांमुळे [ज्यांनी विश्वासाने देवाच्या पूर्ण विश्वासूपणाची साक्ष दिली आहे], प्रत्येक अनावश्यक भार आणि जे पाप आपल्याला सहज आणि चतुराईने अडकवते ते काढून टाकून, आपण धीराने धावू या. सक्रिय चिकाटी आपल्यासमोर सेट केलेली शर्यत. इब्री लोकांस 12:1

मला आठवतंय की वयाच्या २४ व्या वर्षी प्रथम रथ ऑफ फायर पाहिला होता. मी थक्क होऊन थिएटरमध्ये बसलो. मला अशा चित्रपटाने हलवल्याचे आठवत नाही. एरिक लिडेलबद्दल मी जे काही वाचू शकलो ते मी खाऊन टाकले. मला त्याच्यासारखे व्हायचे होते - तेव्हा आणि आता.

पॅरिस गेम्समध्ये त्याच्या सहभागापासून 100 वर्षांनंतर, ऑलिम्पिक पॅरिसला परतले. मी हे लिहित असताना, मी पॅरिसमध्ये आहे. गुरुवार 11 वा^व्या जुलैचा - ज्या दिवशी एरिक लिडेलने 100 वर्षांपूर्वी 400 मीटरच्या अंतिम फेरीत सुवर्णपदक जिंकले होते.

रविवारी हीट असल्याने तो 100 मीटर धावू शकत नाही हे माहीत असतानाच त्याने या शर्यतीत प्रवेश केला. 400 मीटर धावण्याबाबत तो म्हणाला,'मी पहिले 200 मी शक्य तितक्या जोराने धावतो, नंतर, दुसऱ्या 200 मीटरसाठी, देवाच्या मदतीने, मी आणखी जोरात धावतो.'

एका पत्रकाराने त्या शर्यतीदरम्यान एरिकचे वर्णन 'असे केले.काही दैवी शक्तीने चालवलेले आहे.'

एरिक एक नायक म्हणून स्कॉटलंडला परतला, त्याच्या घरी त्याचे स्वागत करण्यासाठी प्रचंड लोक जमा झाले आणि त्याच्या सन्मानार्थ किशोरवयीन फॅन-क्लब तयार केले गेले.

परंतु कोणत्याही सेलिब्रिटीच्या क्रीडा कारकीर्दीपेक्षा त्याच्या जीवनावर देवाची हाक अधिक मजबूत ठरली. चीनमध्ये मिशनरी बनण्याच्या या स्तुतीकडे त्यांनी पाठ फिरवली. जेव्हा त्यांनी चीनच्या दीर्घ दौऱ्याला सुरुवात केली तेव्हा शेकडो हितचिंतक त्यांना निरोप देण्यासाठी आले. त्यांचे जीवन आज्ञाधारक होते. तो म्हणाला, देवाच्या इच्छेचे पालन करणे हे आध्यात्मिक ज्ञान आणि अंतर्दृष्टीचे रहस्य आहे. त्याच्यासाठी आज्ञाधारकपणा महाग होता. 

1941 पर्यंत, ब्रिटिश सरकारने आपल्या नागरिकांना चीन सोडण्याचे आवाहन केले कारण परिस्थिती अधिकाधिक धोकादायक आणि अप्रत्याशित होत होती.

एरिकने आपल्या पत्नी आणि मुलांचा निरोप घेतला आणि ते कॅनडाला परतले. चीनमध्ये चिनी लोकांना सेवा देण्याच्या त्यांच्या आवाहनाचे ते आज्ञाधारक राहिले. स्वतःच्या मुलांचे वडील होऊ शकले नसतानाही ते अनेकांचे वडील झाले.

एकाग्रता शिबिरातील त्याच्या मित्राने एरिकचे वर्णन केले - 'हे दुर्मिळ आहे की एखाद्या व्यक्तीला एखाद्या साधूला भेटण्याचे भाग्य लाभले आहे, परंतु माझ्या ओळखीच्या कोणालाही तो त्याच्या जवळ आला आहे.'

त्याच्याबद्दल कोणी वाईट शब्दही काढला असेल असे वाटले नाही. सोबत काम केलेल्या लोकांसाठी त्याने स्वतःला दिले.

शिबिरातून मुक्त होण्याच्या दोन महिन्यांपूर्वी ब्रेन ट्यूमरमुळे त्याचा मृत्यू झाला. शेवटचा श्वास घेताच तो कुजबुजला,'ही पूर्ण शरणागती आहे.' 

अग्निचा रथ सात शब्दांनी संपतो, एरिक मरण पावला तेव्हा संपूर्ण स्कॉटलंड शोक झाला. लोकांनी मोठेपण पाहिले आणि अनुभवले.

6 रोजी पॅरिसमधील स्कॉट्स चर्चमध्ये^व्याजुलै 2024, आजपर्यंत शंभर वर्षे, लिडेल कधीही धावली नाही या शर्यतीच्या स्मरणार्थ, या शब्दांचा समावेश असलेल्या एका फलकाचे अनावरण करण्यात आले, एक दंतकथा. एक वारसा. एक प्रेरणा. त्यांचा वारसा आणि प्रेरणा ही त्यांची वैयक्तिक फायद्यासाठी तत्त्वाची निवड, स्पॉटलाइटवर रविवार निवडणे. इतरांसाठी माणूस म्हणून त्यांनी आयुष्य जगले. एरिकचे जीवन मला कबरेतून मार्गदर्शन करते. मी त्याला त्यांबरोबरच माझा जयजयकार करताना ऐकतो साक्षीदारांचा मोठा ढग.

शंभर वर्षांनंतर एरिकने केलेली एकच निवड लाखो लोकांद्वारे बोलली जाते, ज्यामुळे जगभरातील लाखो विश्वासणाऱ्यांना प्रेरणा मिळते. अंतिम टप्प्यात शर्यती जिंकल्या किंवा हरल्या. एरिक शेवटपर्यंत विश्वासू होता. मला ते हवे आहे. 

माझ्याकडे शर्यत जिंकण्याचा कोणताही फॉर्म्युला नाही. प्रत्येकजण तिच्या स्वत: च्या मार्गाने किंवा त्याच्या स्वत: च्या मार्गाने धावतो. आणि शर्यतीचा शेवट पाहण्याची शक्ती कुठून येते? आतून. येशू म्हणाला, 'पाहा, देवाचे राज्य तुमच्यामध्ये आहे. जर तुम्ही मनापासून मला शोधत असाल तर तुम्ही मला कधीही शोधू शकाल.' जर तुम्ही स्वतःला ख्रिस्ताच्या प्रेमासाठी समर्पित केले तर अशा प्रकारे तुम्ही सरळ शर्यत चालवाल.' एरिक लिडेल